کاکا سیاه کشتی نارسیسوس

کُنراد در  این رمان که هنری جیمز آن را «زیباترین و مؤثرترین تصویر زندگی در دریا» (در زبان انگلیسی) توصیف کرده است ، جمعی از جاشویان و فرماندهانشان را در معرض شوم‌ترین پدیده دریایی که طوفانی طولانی و بسیار قدرتمند است، قرار می‌دهد و واکنش‌های آنها را تحلیل می‌کند.

کمتر رمانی است که در آن چنین بخش قابل توجهی به حوادث طبیعی و واکنش‌های جسورانه و قهرمانانه شخصیت‌ها اختصاص یافته باشد، اما این رمان به هیچ‌وجه رمان حادثه‌ای نیست و در آن از طوفان و آشفتگی دریا فقط به عنوان پیش‌زمینه‌ای برای درک شخصیت انسان و تحلیل مضامین اخلاقی و انسانی بهره گرفته شده است.

با این حال ، خود طوفان نیز در رمان شخصیت خاص خود را دارد، به مثابه محرکی که مردان روی کشتی را به برملا کردن درونی‌ترین احساسات و ناشناخته‌ترین انگیزه‌های انسانی یا ضد انسانی‌شان وا می‌دارد.