وقتی پینوکیو آدم شد…

وقتی «پینوکیو آدم شد»، برداشتی غیرمنتظره از اثری کلاسیک است. «لیدا طرزی» (نویسنده)، مخاطب گروه سنی «ب» و «ج» را به روزهای پس از اتمام داستان آشنای «پینوکیو» می‌برد: وقتی قهرمان کله‌شق و ماجراجو به پسری واقعی تبدیل شده، اما برخلاف انتظار همه، از شرایط جدیدش راضی و خوشحال نیست و به دنبال راهی می‌گردد تا به حالت قبلی بازگردد و هرچقدر دلش می‌خواهد شیطنت بکند. نویسنده از تمام شخصیت‌های داستان اصلی بهره برده و آن‌ها را در این چالش جدید در کنار پینوکیو قرار داده است. صدالبته که هیچ نصیحت و توضیحی به گوش این پسربچه فرونمی‌رود. نه دلایل منطقی «جینا» و «روکو» می‌تواند او را قانع و آرام سازد و نه حتی، توضیحات و راهکار غیراخلاقی و هیجان‌انگیز روباه مکار. پینوکیو از خوب بودن و انجام دادن وظایفی که به عنوان یک بچه باید به انجام برساند، کلافه است و مخاطب هشت سال به بالا به راحتی با او هم‌ذات‌پنداری می‌کند. این‌طور به نظر می‌رسد که در شرارت، لذتی هست که هرگز در زندگی آرام و معقول نمی‌توان تجربه کرد!